delen delen op facebook delen op twitter delen op linkedin volgen volgen op linkedin volgen op linkedin

Marian Vaags
Poëzie




Zelf vind ik het natuurlijk ook leuk om te schrijven. Ik ben correspondent geweest voor het studentenblad Modulair van de Open Universiteit en ik heb columns geschreven voor de nieuwsbrief van de studentenvereniging Cultuurwetenschappen ''De Verlichting''. Maar ook heb ik wel eens een gebruiksaanwijzing geschreven!

Daarnaast schrijf ik korte stukjes die zowel kritisch als beschouwend kunnen zijn, kinderverhaaltjes en gedichten.

Ik ben te benaderen als poezieschrijver en het herschrijven van korte stukken.

Hieronder een aantal gedichten van mijzelf. Ook een poëzie workshop op maat hoort tot de mogelijkheden.

Ooit

onbevangen
verwonderd
kijken naar
een bloem
die hoger
was dan jij
zie je
op dat oude
filmpje met fletse
zachte kleuren
stilstaan
op je dooie gemak
geen haast
de wereld
was klein
toch groots
de wereld
ontdekken
via ongebaande
paden
nog geen strak
getrokken lijnen
buiten de lijntjes
kleuren
grenzeloos

ooit

Vrije val

na de dood

uiteenvallen

in kleine partjes

niets

valt er

te kiezen

de vrije wil

- zo die al bestond –

wil niets meer

vrije val

in ontelbare stofjes

voortbestaan

in beestjes

plantjes

en een enkel gedicht

Haiku´s

Lindenbloesemgeur

In wolken boven mijn hoofd

De nacht valt bijna


Een roos klapt open

Kleuren spatten naar buiten

Een vogel die schreeuwt


Wat oude stenen

Mos en wilde plantengroei

Geruis van water


Boomstronk in het gras

Gele sterrenbloemen

Gezang van vogels


Een opgerold blad

Punten van waterlelies

Boven donker water


Eenden in een sloot

Knotwilgen schuiven voorbij

Water rimpelt licht

vergroeid

schots en scheef
een zwak vuurtje
gloeit welig na
uit zijn ogen
glimworm
klein venijn
uit binnenvet
gehamsterd
tot minieme
spetters
samengetrokken
en gespuid
door zijn bleke bek
omgeven door
het verveloze behang
van zijn droge vel
het afbladderen
is al begonnen
het is gedaan
nog heeft hij
zijn gal gespuwd
einde-
lijk

zonder titel

hij kijkt
mij aan
zit stil
tegenover
mij
knippert
langzaam
met zijn ogen
en kijkt
stil
ik kijk
langzaam
voorzichtig
buig ik
mijn voorhoofd
raakt zijn voorhoofd
zacht
het voelt
zacht
langzaam
strek ik
mijn arm
en aai
voorzichtig
over zijn
zachte haar
hij spint

gepeld

gepeld
als een
ui
geritsel van rokken
droge rokken
vergankelijk
maar nog niet vergaan-
laten los
afvallige schillen
oude luister
ach
luistert niet meer
zo nauw
maar eng
is het wel

het elfde gebod

het menu
werd met kracht
geserveerd
maar teveel
op het bordje
en hooi op
de vork

maar gij zult
immer en
te allen tijde
uw bordje
leegeten
anders
krijgt gij
geen toetje
en komt gij
zeker niet
in de hemel

maar de hemel
die bestaat
niet echt

bestaat
het toetje
eigenlijk wel?

namen
namen en verbeelding
fantasie

kleinere bordjes
om in de lucht te houden

en kleinere porties hooi
zodat je toch eens
die speld ziet blinken

en glansrijk
Serveert
met kracht!

mal

suikerzoet gevooisd
maar onberoerd
in zijn geruite hemd
kleurloze blokken
aankleding
van dat wat nooit
geordend was
noch kon
noch zou
maar doorpakken
zou hij
zijn kostuum
was terzake
en zijn doen
paste daar
naadloos in
en ook weer uit